1. [C21=A50]
Nû alrêst lebe ich mir werde,
sît mîn sündic ouge siht
daz here lant und ouch die erde,
der man sô vil êren giht.
ez ist geschehen, des ich ie bat,
ich bin komen an die stat,
dâ got menischlîchen trat.
2. [C22=A51]
Schoeniu lant, rîch unde hêre,
swaz ich der noch hân gesehen,
sô bist dûz ir aller êre.
waz ist wunders hie geschehen!
daz ein magt ein kint gebar,
hêre über aller engel schar,
was daz niht ein wunder gar?
|
1.
Ahora, por primera vez, vivo dignamente,
desde que mi pecaminoso ojo contemplara
la Tierra Santa y su suelo,
la cual tan altamente es alabada.
Aquello por lo que recé, ha acontecido:
He llegado al sitio
donde Dios caminó como hombre.
2.
Oh hermosas tierras, ricas y nobles,
entre todas las que yo he visto antes,
eres tu la más honrosa de ellas,
que milagros han pasado aquí!
Que una dama dio a luz a un niño,
un señor sobre todas las huestes de ángeles,
¿no fue eso un verdadero milagro? |
3. [C23=A52]
Hie liez er sich reine toufen,
daz der mensche reine sî.
dô liez er sich hie verkoufen,
daz wir eigen wurden frî.
anders waeren wir verlorn.
wol dir, sper, kriuz unde dorn!
wê dir, heiden! daz ist dir zorn!
4. [C24]
Dô er sich wolte übr uns erbarmen,
hie leit er den grimmen tôt,
er vil rîche übr uns vil armen,
daz wir komen ûz der nôt.
daz in dô des niht verdrôz,
dâst ein wunder alze grôz,
aller wunder übergnoz.][3]
5. [C25=A53]
Hinnen vuor der sun ze helle,
von dem grabe da'r inne lac.
des was ie der vater geselle
und der geist, den nieman mac
sunder scheiden, êst al ein,
sleht und ebener danne ein zein,
als er Abrahâme erschein.
6. [C26=A54]
Do er den tiefel dô geschande
daz nie keiser baz gestreit,
dô vuor er her wider ze lande.
dô huob sich der juden leit:
daz er, hêrre, ir huote brach
und daz man in sît lebendig sach,
den ir hant sluog unde stach.
6a. Dar nâch was er in dem lande
vierzic tage: dô vuor er dar,
dannen in sîn vater sande.
sînen geist, der uns bewar,
den sant er hin wider ze hant.
heilig ist daz selbe lant:
sîn name, der ist vor got erkant.][3]
7. [C27=A55]
In diz lant hât er gesprochen
einen angeslîchen tac,
dâ diu witwe wirt gerochen
und der weise klagen mac
und der arme den gewalt,
der dâ wirt mit ime gestalt.
wol im dort, der hie vergalt!
8. [C28]
Unser lantraehtere tihten
fristet dâ niemannes klage,
wan er wil zestunden rihten.
sô ez ist an dem lesten tage:
und swer deheine schult hie lât
unverebent, wie der stât
dort, dâ er pfant noch bürgen hât![3]
8a. Ir enlât iuch niht verdriezen,
dâz ich noch gesprochen hân.
sô wil ich die rede entsliezen
kurzwîlen und iuch wizzen lân,
swaz got wunders noch ie
mit dem menschen erwege
daz huob sich und endet hie].[3]
9. [C29=A56]
Kristen, juden und die heiden
jehent, daz diz ir erbe sî.
got müez ez ze rehte scheiden
durch die sîne namen drî.
al diu welt, diu strîtet her:
wir sîn an der rehten ger.
reht ist, daz er uns gewer. |
3.
Aquí, siendo puro, él se dejó bautizar,
para que la humanidad sea purificada;
allí se dejó traicionar,
para que nosotros seamos libres.
De lo contrario nos habríamos perdido;
te saludamos, ¡lanza, cruz y espina!
¡Ay de vosotros, paganos, la ira descenderá sobre vosotros!
4.
Como quiso él tener lástima de nosotros,
aquí él sufrió una muerte severa,
Él, el más rico, sobre nosotros, el más pobre,
para que podamos escapar de la aflicción,
pero no estaba molesto por esto,
es un milagro demasiado grande,
más allá de todos los otros milagros.
5.
De allí el Hijo cabalgó al infierno,
del sepulcro en que yacía.
Porque él se unió al Padre,
y al Espíritu, que nadie puede
dividir: Todos son Uno,
Más recto y suave que una flecha,
así se le apareció a Abraham.
6.
Después de haber avergonzado al diablo,
lo que ningún emperador podría haber hecho mejor,
él regresó a esta tierra:
Entonces surgieron los judíos que sufrían.
el Señor rompió sus sellos
y fue visto vivo entre los hombres,
Aquél a quien sus manos habían golpeado y apuñalado.
6a. Después de esto, se quedó en esta tierra.
por cuarenta días,
a donde lo envió su padre.
Su Espíritu, el cual puede salvarnos,
él envió devuelta al presente.
Santa es esta misma tierra:
Su nombre es reconocido ante Dios.
7.
En esta tierra él ha anunciado
un día terrible
cuando la viuda será vengada,
y el huérfano pueda presentar queja,
Y también el pobre, sobre la violencia.
que ha sufrido.
¡Salve a él allí, quien ha reclamado aquí!
8.
[No] como lo hacen nuestros jueces de tierras,
la queja de nadie se retrasará,
ya que él juzgará dentro de una hora,
así será en el último día.
Quienquiera que aquí deja alguna deuda,
no correspondido, ¿cómo se pondrá en pie?
allí, donde él no tendrá prenda ni fiador.
8a. No dejes que te moleste
mas yo he hablado
Yo voy a explicar mi consejo
brevemente, y le haré saber,
qué maravillas tiene Dios todavía
en mente con la humanidad,
comenzó aquí y [también] terminará aquí.
9.
Cristianos, judíos y paganos ('sarracenos')
dicen que esta (tierra) es su herencia.
Dios debe decidir justamente esto,
en nombre de su trinidad.
Las batallas del mundo entero aquí son:
¡Nosotros, sin embargo tenemos el reclamo justo!
Lo correcto es que nos reconozca! |
Mê dann hundert tûsent wunder
hie in disem lande sint,
dâ von ich niht mê besunder
kan gesagen als ein kint,
wan ein teil von unser ê.
swem des niht genuoge, der gê
zúo den juden, die sagent im mê.[4]
Vrowe min, durch iuwer güete
nu vernemet mine clage,
daz ir durch iuwer hochgemüete
nicht erzuernet, waz ich sage.
Vil lihte daz ein tumber man
misseredet, als er wol kann.
daran solt ir iuch nicht keren an.[5] |
Más de cien mil milagros.
están aquí en esta tierra,
sobre lo cual no puedo
decir más de lo que un niño podría
Solo una parte de nuestra fe.
A quienes esto no les sea suficiente, deben dejarse ir
con los judíos, ellos le dirán más
Mi señora, por su bondad,
escuche ahora mi queja,
Puede que sea por su alta mentalidad
No debe enfadarse por lo que digo.
Muy fácilmente lo hará un hombre necio.
hablar mal, como él bien puede hacer,
no deje que esto le perturbe. |